Een meisje is gepest. Na jaren is ze boos op iedereen die van haar houdt. Ze lacht haar gevoel weg. Ze kan erover vertellen maar zonder emotie. Van binnen kookt ze van woede. We gaan eerst de boosheid eruit krassen en via de tekening contact maken waar het trauma met de pesters ligt opgeslagen. Pas na het loslaten van de boosheid is er ruimte voor het verdriet over wat haar is aangedaan. Het meisje kan zich zo weer lichter voelen en haar hart openen voor de mensen die van haar houden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *